De Groene Weg

Voorbereidingen zijn getroffen; nog 4 nachtjes slapen en dan vertrekken we met de fietsbus naar Arles; vanwaaruit nog ongeveer 60 km naar het zuiden fietsen naar St. Marie de la Mer. Daar start onze nieuwe route.

@Gisteren om twee uur ons in de fietsbus gehesen om twintig uur later in Arles aan on avontuur te beginnen. Zo een nachtje bussen is vast aan te leren met de nodige training. Les 1 is , vertel iedereen, ook als ze niet willen horen, dat je al twintig jaar met deze bus reist, dat maakt je ervaringsdeskundige en geeft absoluut status. als je met z'n tweeën bent bezet dan allebei twee stoelen om gedurende de nacht enige ruimte te hebben. Of de achterbank te veroveren, languit gaan liggen en onbeschoft om je heen kijken. De meeste reizigers zijn vijftigplussers en durven de confrontatie toch niet aan. Beide systemen werken. O ja, onmiddellijk stemmen verzamelen van verdwaast kijkende mede reizigers over de muziekkeuze. Verder moet je als je een film wilt kijken behoorlijk brullen om de ondemocratisch zelfbenoemde woordvoerder te overstemmen. De oudjes willen slapen. En snurken. En stinken. Verder heb ik geen frustraties overgehouden aan deze verplaatsing , wel stijve spieren. Vanochtend werden we rond acht uur gelost ipv tienen. Fiets opbouwen en rustig aan gaan. Prachtig weer alleen straffe mistralwind richting zuiden. Vandaag in de rug das lekker. Dwars door de camargue. Rijstvelden, suikerriet, zoutpannen en paarden en flamingo's en bijna geen muggen door de harde wind. Die zijn door de straffe mistral naar Afrika geblazen en zitten het zand te wachten op de vent du midi om teruggeblazen te worden. Genoten van de meditarene en heerlijk vis gegeten. Echt mooi voedsel, veel beter dan het vuilnisbakkenvoer van de wegrestaurants. Later in de middag weer tien kilometer naar het noorden richting huis getrapt, paarden en flamingo's gedag gezegd, flamingo's zijn geweldig mooi, zeker wanneer ze met een hele groep laag overvliegen. Veel mooier dan in Artis . We vragen ons af hoe ze smaken. Moet wel een lange pan voor hebben. Mmmmm. Over paardenvlees mag ik het niet hebben van mijn Roosje. Geland op een boerencamping zonder WiFi.geeft nix is lekker rustig, straks wat slaap inhalen. Morgen weer een stukje dichter bij huis.

Zondag 21 juni van pios badet naar st. Etienne du gres. 70 kilometer. Straffe mistral tegen en bloedheet. Duidelijk te weinig gesmeerd, zien er kreeftig uit, wel petjes om het hoofd koel te houden.
Late start rond tien uur de weg op. Na twee honderd meter een koffie en eettent. Razenddruk met paarden en bijzonder uitgedoste mensen. Er stonden grote tafels met heerlijk eten brood, worst, paté, zalige tomaten aangemaakt met heerlijk, linzen met goddelijke dressing, natuurlijk veel knoflook, olijven, uuuhh en van alles een heleboel. Vriendelijk gevraagd of een ontbijt konden bekomen. Dat kon absoluut niet, maar we konden buiten zoveel eten als we wilden, het was feest en we waren welkom. Eerst dacht ik nog dat ze blij waren dat wij langskwamen maar het bleek het einde van een serie feestdagen. We hebben gevreten als wolven het was immers gratis. Niemand vond het gek dat wij ons bord overlaadde.
Aan het tafeltje zat ook een Franse dame te eten. Zij vertelde dat dit het einde was van een serie feestdagen; vorig weekend was er ook een feest en altijd op 24 en 25 mei is er het feest van Les Gitanes, dat zo'n 30.000 mensen trekt, voornamelijk Gitanes ( reizigers), de patroonheilige van St. Marie de la Mer is Sarah, een donkere slavin van Maria Magdalena, die ooit daar met een aantal apostelen aan land is gekomen en daar ook is begraven. Deze mevrouw zat op haar praatstoel en vertelde over dat feest. 4 Ruiters', prachtig uitgedost, met een lange stok, moeten 4 stieren tegenhouden, die losgelaten worden. Dat gebeurt in een weiland. De Stier die kan ontsnappen is vrij en wordt niet meer gevangen; vaak voegen ze zich op een gegeven moment bij een of andere kudde. Ze had verder nog een leuke anekdote over dit feest van vorig jaar, toen was de Stier door de barricades van St. Marie de la Mer gebroken en het strand op gerend, naar de zee, waar veel mensen heerlijk lagen te zonnen. Die waren zich te pletter geschrokken, maar er zijn geen ongelukken gebeurt. Op mijn vraag wat er met die Stier is gebeurd, vertelde zij dat die de zee in is gelopen, omdat ze aangetrokken worden door de zee! Deze Stier is inmiddels getrouwd met een zeekoe. Het zou echter nog 3 kwartier duren voordat deze festiviteit begon en de stieren werden losgelaten, we hebben toch maar eieren voor ons geld gekozen om de stieren voor te blijven; we vertrokken rond 11.00 uur. Wel wat laat, vanwege de hitte. Mooie rit, lawaai van de wind, en warm, het is ook nooit goed.


Maandag 22juni 31 graden iemand heeft de Mistral uitgedaan en een klein tegenwindje laten staan, St Etienne du gres naar Orange. 62 kilometer.
Het was een paar keer even naar de weg zoeken maar verder een mooie rit. Veel mooie kleine omweggetjes om de drukte te ontlopen. Veel zonnebloemen, druiven, tomaten koren. Het is nog vrij vlak, de echte heuvels moeten nog komen. Vanuit de verte mont Ventoux bewonderd. Een dikke bult in het vlakke land. Vanavond maar even een paar keer omhoog fietsen, snurk. Morgen 28 graden aan het einde van de week 34 , hellup.


Van Orange naar La Begude de Mazenc. 65 kilometer windkracht 5 / 6 tegen.
Aanrader de luxe municipal in La Begude de Mazenc voor € 10,50 voor z'n tweetjes. Volg de bordjes.

Het was even zoeken om Orange uit komen maar het is gelukt door daadkrachtig ingrijpen van mijn medefietster. Overigens een geschiedkundige en leerzame tocht door Orange te noemen. Ze toeteren daar overal tegen, ook tegen ons, voornamelijk vrouwen met grote haast. Maar twee keer teruggescholden. Overigens grappig dat ze hier met uitwerpselen roepen en wij veel geciviliseerder met oude beroepen, geslachtsdelen en nare ziektes benoemen. Maar goed. De eerste klimmetjes beginnen te komen. Normaal gesproken wel te doen maar met deze tegenwind extra zwaar, acht kilometer 5 procent , bepakking , met deze wind op hoofd is best heftig. Het is minder heet dan de afgelopen dagen door een lichte wolkensluier. Overigens nog 28 graden. We komen noord-zuid fietsers tegen die met de wind in de rug vooruit knallen. Wij jaloers . Tussen de middag een plat du jour genomen, op de stoep voor een gat in de muur, die zich eethuis noemt. Friet met konijn-in-spek. Geen alcoholica omdat we verder moeten, helaas. Er sloop een kat langs de muur en ging schuin achter ons zitten in afwachting van hetgeen van tafel zou vallen. Een stukje konijn ging er grif in, gewoon gretig uit de hand. Toen ik wilde aaien ging het ondankbare sujet blazen en kon ik een knal krijgen. Toen ik weer een stukje aanbood viel het voor haar/zijn snufferd op de grond wat onmiddellijk werd afgestraft met een knal. Wij gaan niet verder met de adoptie van dit typisch Franse niftige kreng. Nog wel een paar stukjes er in gestopt.

Bij steil straatje omhoog moesten we afstappen om tussen 2 huizen onder een poortje door te wandelen. Een Franse muts vond dat zij voorrang had, die heeft nu dus een kromme spiegel aan haar auto.
Gisteren bij aankomst op de camping in Orange, viel mijn zonnebril van mijn fiets. Die had ik daar even neergelegd om in te checken. Bij het wegrijden ben ik er dus overheen gefietst! Moet dus nog op zoek naar en andere. Inmiddels zitten we op een camping municipale in La Begude de Mazenc. Er was niemand! Even het nummer gebeld en er kwam de uitbater, spreek prima Engels, van de gemeente. Een luxe voor 10,50. Warm water en alles gloedje nieuw, wasmachines etc. Zojuist kwam er nog een camper op gereden met oude Fransen. Er is een zwembad op 100 meter, een voetbalveld waar je een balletje kan trappen, een prachtig park met petanquevelden, tennisvelden en dat alles vlakbij het centrum. Ik zeg: doen! O, en ook nog een bbq die je kunt gebruiken. Eekhoorntje is nieuwsgierig in de bomen; zakje nootjes ligt klaar!
We genieten ervan. Nog wel een aantal pittige klimmetjes in het verschiet. Komen nu in een ons bekende omgeving.

24 juni van La Begude de Mazenc naar Chabeuil, 63 kilometer, 33 graden, windkracht 4 uit het noorden. Met af en toe uitschieters naar veel te hard.
Rond 9 uur eerst koffie gescoord en onderweg. De beschrijving van de route is hier en daar slordig en zorgt voor extra kilometers, niet alleen bij ons! We naderden bekend gebied via voor ons onbekende wegen, erg mooi. Versnapering in Saou. Inmiddels brulde de wind ons tussen rotsen tegemoet en besloten wij niet de pas te nemen, die gaat tot 10 procent, met die tegenwind geen pretje, maar via de westkant naar Crest te gaan, ook klimmen maar minder heftig. In Crest een broodje kebab xl gegeten, heerlijk. We kunnen er weer tegen. Het blijft voorlopig pal noord gaan. De wind blijft noord en het wordt nog warmer. Waarom heb ik drie dikke truien meegenomen? We rijden nu een stuk hoger, tussen de twee en de vijfhonderd meter, dat geeft mooi uitzicht over de dalen, veel koren, druiven en zonnebloemen. Per ongeluk een camping gevonden, zochten een supermarkt. We stopten even voor vieren, op een oude stoel hing een stuk karton met de mededeling dat de gerant siësta hield en niet gestoord mocht worden. We gunden hem z'n dromen. Supermarkt aan de overkant, inkopen gedaan. Terug op de camping nog even gewacht in gezelschap van grote poes, die meteen gezellig op schoot kwam zitten. Daarna was de gerant wakker en toonde vol trots het sanitaire complex. Het is een gigantisch oud bedrijfsterrein (1907) met voor een grasveld voor Campers en tenten. Meneer heeft een oude Ami 8 uit 1977 en zelf is hij 77 jaar oud. Het is half 8 en nog tegen de dertig graden, in de schaduw zitten met een trui aan. Poes komt er gezellig bij liggen.

Donderdag 25 juni. Chabeuil naar Hauterives. Palais Ideal 55 kilometer , weinig wind, klimmen tot 9 procent en bloedheet, 35 graden , nu om half 10 nog 26 graden geen weer voor een Hollander. We hadden het plan om vanmiddag naar het palais-ideal te gaan maar Roos heeft het gehad voor vandaag en ik hou mij groot maar voel mijn benen best. Volgens meteo france is het verderop naar het noorden slecht weer, regen enzo. Zitten we ook niet op te wachten. In de komende honderd kilometer zitten zware stukken tot 12 procent. Kortom, vrolijke vooruitzichten. Vriendelijke groet van twee uitgevloerde mensen.

Vrijdag 26 juni, eerste rustdag, 33 graden te weinig wind om over te zeuren.
Vandaag hebben het paleis van facteur Cheval bezocht, heel indrukwekkend dat die man in zijn eentje in 33 jaar, na zijn werk zo'n bouwwerk neerzet.
We hebben gisteravond een roodvinkje bij de tent die komt bedelen volgestopt met genoeg brood voor z'n hele familie . Hij kondigde zijn komst met luide tjilpen aan. Vanochtend om half 6 zat hij voor de tent ons wakker te schreeuwen.



Zaterdag 27 juni, van Hauterives naar Meyrieu-les-Etangs, 50 kilometer, weinig wind uit het noorden, veel klimmen tussen 5 en 14%. 34 graden, weinig beschutting ,
Het landschap is heel mooi, veel verschillende gewassen, sommige korenvelden zijn al geoogst. Veel huizen en kerken zijn opgetrokken uit keien die je hier overal vind. Op een marktje met twee kramen fruit en sap gekocht.

Zondag 28 juni Merieu-les-Etangs naar Priay, 55 kilometer, 34 gradén.
Toen we halverwege even in een gehucht (Mianges) de schaduw opzochten om wat uit te puffen, een croissantjes en banaan te eten in het bushokje, kwam een man uit een hek met vraag of hij onze bidons kon vullen met koud water. Ja, graag natuurlijk, alles was warm.
Hij vertelde dat er afgelopen week een aanslag was gepleegd in het dorp iets terug; de eigenaar van deze (chemische) fabriek was ontvoerd door 2 terroristen en in hun vrachtwagen onthoofd. Het hoofd hebben ze op het hek bij die fabriek gezet. De 2 daders zijn gepakt en opgesloten in een gevangenis vlakbij (in de buurt van Le Chaffard). De terroristen hadden bepaalde kranen opengedraaid, waardoor de hele zaak de lucht in kon vliegen; een oplettende brandweerman had dit gezien en de kranen dichtgedraaid; een enorme ramp is hiermee voorkomen. Iets verderop is de zone industriële de la Plaine de l'Ain ( kerncentrale). Men is hier nu erg alert, een en ander heeft een grote impact op deze omgeving.

Maandag 29 juni van Priay naar Condes, 55 kilometer, om elf uur was het al 32 graden. Klein windje uit het noorden.
Veel klimmetjes rond de 8 procent in de volle zon, word je niet blij van. Camping gevonden in Condes aan het meer van Vouglans, het op 2 na grootste meer van Frankrijk (600 miljoen m3).

Er komt nog een zwaar stuk dat we morgenochtend, voor de hitte, willen pakken.

Dinsdag 30 juni, Condes naar Poligny. 70 kilometer, 36 graden. Noordenwind 8 kilometer.
Om de hitte voor te blijven zijn voor zevenen gestart om een aantal klimmetjes tot 8 procent in de koelte te doen. Prachtige vergezichten en tussen de middag heerlijk gegeten, kregen bij vertrek koud water mee, bleef zeker twee kilometer lekker. De hoop dat het in het noorden koeler zou worden is genadeloos de grond ingeboord, het word morgen 40 graden en verderop niet beter. Zo de klaagzang zit er weer op . Nu een kleintje rosé en de vliegen van ons lijf slaan.

Woensdag 1 juli, van Poligny. Naar. 35 kilometer temp 39 graden. Beetje wind uit noorden
We zijn om 9 uur vertrokken,het was al warm, behoorlijk moeten zoeken naar de uitgang van Poligny . Daarna rustig aan gepeddeld met toch een aantal bijterige klimmetjes.. Om 12uur een camping gezocht, de volgende is over veertig kilometer. Die is voor morgen. We hebben voor het eerst siësta gehouden, alleen de binnentent tegen de stekende en kriebelende beesten, bloedheet. Nu om 9 uur in de avond is het nog 36 graden. De komende dagen, week, blijft het zo. Ook in Nederland. De omgeving is mooi, maar we kijken iedere keer uit naar de volgende rij bomen voor een beetje schaduw. We hebben de bergen van de Jura achter ons gelaten, de zwaarste kilometers van de reis zitten er op.

Donderdag 2juli, om half 6 opgestaan 45 kilometer naar Marnay. even was het lekker koel, zelfs even een dunne trui aangetrokken, maar 15 minuten later ging die uit. Onderweg is "alles" nog dicht , geen koffie te krijgen. Tegen tienen neergestreken in Marnay. Het is alweer dik boven de 35 graden. Dit is niet leuk meer. De weersverwachtingen geven ook geen hoop op betere tijden. Temperatuur tot 30 graden is te doen maar hier worden we heel verdrietig van. De enige oplossing is om vanaf vier uur bij het schemeren te gaan trappen tot een uur of tien, dan onder een boom gaan zitten en siësta houden. Zelfs onder de boom is het bloedheet. Uuuhh is niet waar we op hoopten, dat was naar huis fietsen en om ons heen kijken, stoppen bij mooie plekken enz. Dat gaat zo echt niet lukken, dus. HELP we zijn zielig en willen naar huis. We zijn nu halverwege de reis een stukje ten oosten van Dijon. Je kunt ons herkennen aan onze trieste gezichten. Wij stoppen er mee en laten ons verwijderen uit deze oven.
@d stap in je auto en verlos ons uit ons lijden!
Volgende keer doen we het laatste stuk.

Vrijdag 3 juli

We zijn weer thuis. Ad heeft ons opgehaald uit Frankrijk en Marjan uit Tilburg. Het is hier lekker koel, maar 32 graden , snel een trui aandoen voordat ik kou vat.